Այսօր 24.12.2024
Բարի գալուստ:
Status4ka.Ru - Հանրային առաջին ստատուսների կայք: Տեղեկացրեք ընկերներին կայքի մասին:
.
Գլխավոր էջ » Ստատուսներ » statusner » Կյանքի մասին [ Ավելացնել ստատուս ]

Ընդհանուր նյութերի քանակը` 618
Ցույց է տրվում: 1-20
Էջեր: 1 2 3 ... 30 31 »


    Կյանքի իմաստը կատարյալ երջանկությունն է:Նա, ով գիտի, թե ինչ է կատարյալ երջանկությունը, կարող է ասել .<<Ես ապրում եմ>>:Art119


    Երազանքներդ հօդս են ցնդում, երբ հանում ես դիմակդ, Հուսով եմ` մի օր էլ ես կհանեմ իմ դիմակը:Art119


    Մենակությունը ոչ թե ապրելակերպ է, այլ ճակատագիր:


    Երբ չորս կողմից շրջապատված ես դատավորներով, հույսդ մի դիր արդարության վրա, այլ ստեղծիր քո օրենքները ու առաջնորդվիր դրանցով...ART119


    Բոլորի ցանկություններն էլ,մի օր կիրականանան:


    Մարդկանց վստահելն էլ դարձավ թերությունս:Բոլորը օգտվեցին այդ փաստից:


    Կորցրածդ վստահությունը էլ չես կարող հետ բերել:


    Դեռ շատ բան կա ասելու,շատ մարդիկ կփոշմանեն,բայց արդեն ուշ կլինի:


    Մայր-միակ մարդն է,ով միշտ կողքիդ է անկախ ամեն ինչից:


    Երջանկությունը չեն գտնում,այլ այն ստեղծում են:


    Մի օր քո կյանք կայցելի, այն մարդն ում դու սպասում էիր,ու դու շնորհակալ կլինես ոմանց,որ հեռացել են քեզանից:


    Անվերջ գիշերի մռայլ վիհերում՝ Իմ մենակ սիտն է ցավագին ճչում: Ես մոլորվել եմ այս մութ աշխարհում Եվ ինձ խավարից ոչ ոք չի կանչում: ՈՒզում եմ հիմա ես լույսը տեսնել Դուրս գալ վիհերից աշխարհը տեսնել: Այն աշխարհը՝ Որ մինչև օրս թաքնվում էր Իր ջինջ երեսը նա թաքցնում էր: Եվ չգիտեմ էլ ,թե ինչի համար Եվ չգիտեմ էլ,թե ում պատճառով, Ում հրամանով Ում դաժան խաղով: Բայց գիտեմ ՝ Մի օր դուրս կգամ վիհից Կտեսնեմ աշխարհը խաղաղ ես դրսից: Միգուցե ցավով Կամել տանջանքով:


    Դու չափից դուրս հպարտ եղար ինձ կոտրելու համար, ես չափից դուրս ամուր` հիմա սեփական թուլության մեջ տապակվելու համար:


    Երբ խավարը պատում է լույս տենչացող մաքրությանը, գիշերը գալիս է` ցույց տալու մթության գեղեցկությունը: Ամեն մութ չէ, որ խավար է: Ամեն խավար չէ, որ լուսանում է:


    Պատմի՛ր ինձ քո առավոտների ու կեսօրների մասին, չէ՞ որ ես ուզում եմ դառնալ քո գիշերները:


    Մարդիկ միշտ չէ, որ կարող են ուժեղ լինել, իսկ ամեն ուժ իր թուլության ժամին է սպասում:


    Ակնթարթն ակնթարթի վրա կերտվում է զգացմունքային մի ուղի, որ տանում է դեպի երազանքների ու հույսերի հորիզոններ` ծովերի պես հեռավոր ու անհատակ:


    Այն, ինչ մի ժամանակ մեզ միավորում էր, այժմ արդեն ավերված է:


    Միայն հասարակ բաներն են, որ երբեք չեն հիասթափեցնում:


    -Դու ուժեղ ես: -Ուժե՞ղ: -Այո: -Որտեղի՞ց դու գիտես: -Դու ոչնչից չես վախենում: -Ես այլևս ոչնչից չեմ վախենում: Դա միևնույն բանը չէ ...