Ընդհանուր ստատուսների քանակը` 12744
Ցույց է տրվում: 661-680 |
Էջեր « 1 2 ... 32 33 34 35 36 ... 637 638 » |
|
― Արի մնանք ընկերներ։
― Շնորհակալ եմ, ես ընկերների պակաս չունեմ։
|
|
Ինձ ասել էին, որ եթե ես ուզում եմ, որ նա սիրահարվի ինձ, ես պետք է նրան ժպիտ պարգևեմ։ Բայց ամեն անգամ, երբ նա ժպտում է՝ սիրահարվում եմ ես։
|
|
Խնամված կինը միշտ կարող է հասնել այնտեղ, որտեղ չի կարող հասնել խալաթով կինը։
|
|
Եվ ընդհանրապես, ո՞վ է մեզնից հասկանում, թե ինչ է անում: Մենք երբեք ոչինչ չէինք անի, եթե հասկանայինք, թե ինչ ենք անում:
|
|
Տղամարդկանց մեծամասնությունը, դժբախտաբար, պատկանում է այն դժբախտներին, ովքեր ամուսնանում են:
|
|
Աշխարհը երբեք էլ չէր ստեղծվի, եթե նրա արարիչը մտահոգվեր ինչ-որ մեկին անհանգստություն չպատճառելու մասին: Ստեղծել կյանք` նշանակում է պատճառել անհանգստություն:
|
|
Որդին հոր դատավորը լինել չի կարող, մանավանդ ԵՍ, և մանավանդ քեզ նման մի հոր նկատմամբ, որը ոչ մի ժամանակ և ոչ մի բանում իմ ազատությունը չի ճնշել:
|
|
Զարմանալի բան է, թե ինչպես է մարդը մինչև հիմա հավատում բառերին:
|
|
Ինչ քաղցր բան է քնել հայրենի կտրի տակ, ծանոթ անկողնի մեջ…
|
|
Երբեք չեմ մոռանա այն զգացմունքը,որ զգում էի քո հանդեպ,երբեք չեմ մոռանա այն անքուն գիշերները,որ զանգիտ սպասելով լուսացնում էի,երբեք չեմ մոռանա արցունքերով ողողված իմ աչքերը,երբեք,լսու՞մ ես երբեք չեմ մոռանա այն ցավը,որ ստիպեցիր սրտիս զգալ...❤
|
|
Հինգ րոպեն հերիք է, որ մեկին հրաժեշտ տաս, սակայն երբեմն հինգ տարին անգամ չի հերիքում նրա հետ կապված մտքերից ազատվել....₰
|
|
Սպասումը սիրող մարդու ճշմարիտ արտացոլանքն է:
|
|
Հաճախ այն,ինչ քեզ ջերմացրել է,սկսում է այրել քեզ~
|
|
Բոլոր երջանիկ ընտանիքները ստեղծվում են միևնույն կերպ` վախի միջով: Բոլորն էլ ծանոթության առաջին քայլը վախենում են կատարել, որովհետև դա կարող է լինել վերջինը: Բոլորն էլ վախենում են ուրիշ ծնողներից, որովհետև նրանք կարող են ամեն ինչ կործանել: Բայց եթե չհաղթահարես վախը, այդպես էլ կմնաս միայնակ:
|
|
Այժմ ամենից լավը ժամանակավոր անհետանալը կլիներ, պարզապես գոլորշիանալը, փակվել մի խաղաղ անկյունում, ամեն ինչ լավ կշռադատել, գտնել ճիշտ լուծում… բայց կյանքը մեզ չի տալիս փրկարար դադարներ:
|
|
Ոտքերի տակ չկա որևէ հենարան, և ձեռքերը կառչում են դատարկությանը: Այո’, մահը պետք է հենց այդպիսի տեսք ունենա` դատարկություն և անտեսանելի ուժ, որը տանում է հոգին նրա համար նախատեսված տեղը…
«Եթե ես ընդունակ եմ կշռադատելու, ուրեմն ես ո՞ղջ եմ,- մտածեց Մուստաֆան:- Ո’չ, կշռադատել կարելի է նաև մահվանից հետո: Բայց ես լսում եմ երգը: Դատարկության մեջ չի կարող երգ լինել: Այնտեղ երգող չկա: Ես ո’ղջ եմ, ես ո’ղջ եմ»:
|
|
Մի ինչ-որ պահի նա նույնիսկ մտածեց թե դա երազ է, մղձավանջային երազ. բավական է միայն ինքն արթնանա, և ամեն ինչ իր տեղը կընկնի: Բայց ժամանակն անցնում էր, իսկ այն զգացումը, որ կատարվել է սարսափելի և անուղղելի մի բան, չէր անցնում` ստիպելով որոնել թեկուզև մի որևէ բացատրություն, թե ինչպես դա կարող էր տեղի ունենալ::
|
|
Անցյալում արդեն ոչինչ չի կարելի փոխել: Նշանակում է այն` ինչ հիմա ինքը կիմանա, հավասարազոր կլինի դատավճռի, որը ենթակա չէ բեկանման, որովհետև այդ դատավճիռը կայացվել է անխիղճ դատավորի կողմից, որի անունն է` Ժամանակ…
|
|
Պարզվում է, որ երջանկությունից մինչև դժբախտությունը շատ մոտ է…
|
|
Դժվար է մարդուն ճանաչել, նրա հոգու խորքերը ներթափանցել, շատ է դժվար, ոչ մեկն այն չի բացում մինչև վերջ...չբացված գիրքնել ինչպե՞ս կարդաս...
|
|
1 Ադմինիստրատոր
1 Գլխավոր մոդերատոր 
տղամարդ: 1404 
կին: 883
