իմ սենյակում շոգ ա, ճաշասենյակում 20 աստիճան մառոզ ա, ինչ ա տնեցիք շոգում են ու անտեր կանդիցիաները դրել են մինիմումի վրա... նոր կլավիատուրայիս վրա անընդհատ շփոթում եմ շ տառի տեղը ու նեռվայնանում եմ, որ ամեն անգամ սխալ տառ եմ սղմում... Ուզում եմ մեր միջոցառմանը երգեմ, բայց զզվում եմ իմ ձենից ու ինչ երգ էլ ընտրում եմ, բարձր նոտաներում սկսում եմ մլավել... ու հենց նոր առանց ամաչելու մի մեծ կանֆետ կերա, իսկ հիմա ատում եմ ինձ... զզվում եմ, որ էսքան սիրուն տետրեր եմ առել վերջին ուսումնական տարուս համար, բայց գիտեմ, որ մենակ առաջին էջին եմ սիրուն գրելու, հետո էտ տետրերը վերածվելու են դասարանցիներիս հետ պերեգավորիներ անցկացնելու համար... զզվում եմ, որ Նիկ Էգիբյանը կարում ա էսքան սիրուն երգեր գրի ու ինքը կարում ա էսքան սիրուն երգեր գրի... զզվում եմ, որ կոմպիկիս ամենասիրած ծեման որ դնում եմ, ապուշը սկսում ա բարախլիծ անել, բայց ես ինադ եմ ընգնում ու հարբած մկնիկին զոռում շարժվել.. զզվում եմ, որ ֆեյսբուքիս գյոզալ էջս զոհաբերեցի Նիկի ֆան կլուբ դարձրեցի... թե իմ ինչն ա ավելանում... դրա համար ադնակլաշնիկիս ստատուսը դրել եմ յախք... զի յախք ա կանչում սիրտս
.. ու էս վերևու դրածս նկարից եմ զզվում..