Պատմությունը երկու երիտասարդ տղաների ընկերության մասին է,ովքեր միասին էին ծառայում...նրանցից մեկը ժամապահ էր, և իր պարտականությունների կատարման ժամանակ շատ լուրջ սխալ է թույլ տալիս, որի համար այդ ժամանակ գնդակահարություն էր նախատեսված որպես պատիժ...
Մահից առաջ երիտասարդ տղան թույլտվություն է խնդրում,որ գնա ու տեսնի իր ընտանիքին վերջին անգամ...
Քանի որ նա մինչև այս սխալը իր ծառայությունը շատ լավ էր կատարել, որոշեցին նրան թողնել, որ տուն գնա, բայց միայն մեկ պայմանով. նրա ծառայակիցներից մեկը պետք է մնար նրա փոխարեն որպես երաշխիք, որ նա կվերադառնա հաստատ մահապատժից առաջ...
_ Դե, ով է մնալու քո փոխարե?,_ հարցրեց հրամանատարը:
_ Ես,_ պատասխանեց այս զինվորի ընկերը:
_ Իսկ եթե ընկերդ չվերադառնա մինչև մահապատիժը?
_ Ուրեմն ինձ գնդակահարեք:
_ Լա'վ,_ ասաց հրամանատարն ու տվեց արձակման թույլատվություն զինվորին:
Զինվորը հեռու էր ապրում այստեղից... ուշ աշուն էր, անձրև էր գալիս... երբ նա ստացավ թույլատվությունը, միանգամից սկսեց վազել դեպի տուն...նա վազում էր առանց կանգ առնելու...բայց նրա ուղևորությունը ավելի երկար տևեց, քան նա սպասում էր....
Մահապատժի ժամը մոտենում էր,իսկ ընկերը չկար...
_ Տեսնում ես? դու վստահեցիր ընկերոջդ կյանքդ, բայց նա չվերադարձավ: Նա թողեց քեզ,_ ասաց հրամանատարը:
_ Ընկերս ինձ երբեք չի խաբել... նա հիմա էլ չի խաբում, նա ճանապարհին է ու եղանակն է,որ խոչընդոտներ է ստեղծում նրա համար....
_ Եթե ուղիղ ժամը 3-ին նա չեկավ, արդեն ուշ կլինի:
_ Ու ինչ? ես չեմ ափսոսում իմ որոշման համար և ես պատրաստ եմ մեռնել նրա փոխարեն:
Ժամը 2:59 էր, երբ դարպասների մոտ աղմուկ լսվեց..նա էր...նրա ընկերը... հոգնած ու մաշված...այդ ժամանակ նրա ընկերն արդեն պատի մոտ էր ու սպասում էր իր գնդակահարության հրամանին:
_ Չկրակե'ք, չկրակե'ք,_ բղավեց զինվորն ու նետվելով ընկերը` փակեց նրան:
Հրամանատարը, տեսնելով այս պատկերը, մի պահ քարացավ ու սկսեցին աչքերից արցունքներ հոսել... նա չեղյալ համարեց գնդակահարության հրամանը...այդ պահին նա իրոք հասկացավ,թե որն է իսկական ԸՆԿԵՐՈՒԹՅՈՒՆԸ♥♥♥
1 Ադմինիստրատոր
1 Գլխավոր մոդերատոր 
տղամարդ: 1404 
կին: 883
