Խոշտանգված հոգի՞: Իսկ ու՞մ է պետք այն հոգին, որը քարկոծվել ու նույնիսկ աննկատելի է դարձել: Ու՞մ է պետք այն հոգին, որին ոչ ոք չի նկատում, որը լցված է միայն վրեժի խնդրով և կարծես նրան ոչ ոք չի կարող փրկել, բայց ո՛չ, այս կյանքում ամեն ինչ էլ հնարավոր է, միշտ էլ հայտնվում է ինչ-որ մեկը: Եվ կա ինչ-որ բան, որ մարդու հոգին փրկում է: Իսկ ի՞նչը կարող է այս պահին փրկել այդ քարկոծված հոգուն: Իհարկե սերն ու դրա հետ մեկտեղ եղած ատելությունը: Ատելությու՞ն: Ինձ թվում է՝ շատ դժվար է, երբ սիրում ես ու քեզ չեն նկատում: Այդ պահին զգում ես, որ քարկոծված ու ոչնչացված ինչ-որ մի իր ես, որին շպրտել են և չեն էլ փորձում ուշադրության արժանացնել: