Իմ անբացատրելի , անասելի սեր ... Դու տարար քեզ հետ հոգիս ... Միայնությանը ինձ ընկեր թողեցիր ... Գնացիր ... Այո՛ , իմ կամքով գնացիր ... Ես չեմ զղջում , թեև ցավս անվերջ է ... Իմ երազանքի մեջ ես մենակ եմ հիմա , թվում է խանգարող չկա , որ լիարժեք զգամ , բայց ... Միակ բացական ` դու ... Քո բացական լցնել չի լինի որևէ բանով ... Այլևս ձեռքերս չեն զգալու ջերմությունդ , այլևս չես լինելու ... Ձեռքերս միշտ սառը կմնան , կարոտ ջերմությանդ , սիրուդ , գգվանքիդ ... Ես միայնությանս հետ առանձնանալ եմ ուզում հիմա ... Լռություն է տիրում շուրջս ... Անկենդան լռություն , ցավոտ միայնություն ... Վերադարձրու ինձ իմ սերը , նվիրածս ակնթարթները , օրերը , ժամերը , վերադարձրու ... Վերադարձրու ինձ երջանկությունս ... Անկեղծ ժպիտս վերադարձրու ... Պարզունակ տխրություն ... Ես այս տխրությունից հոգնել եմ ... Չեմ սիրում նրան , իսկ նա իմ դեմ է գործում ... Միշտ կողքիս է խավար գույներով ... ոչ մի լուսավոր կետ ... Հուսահատ հոգի ... Թվում է կանգ է առել աշխարհը ... Թվում է չքացել ու միայն վատը տվող ամբողջություն է դարձել ... Ներկայիս բացակադ չեմ սիրում ... Այն ոչինչ չի տալիս ինձ ՝ ցավից բացի ... Ոչինչ չի մնացել անցյալից հիմա ... Բայց կան բաներ , որոնք միշտ կմնան հոգումս ... Բառերդ , ժպիտդ , սերդ կհիշեմ ... Կորուստդ ցավեցնող մի ուժ է հիմա ... Ես այդ ուժի դեմ պայքար եմ սկսել ... Դու էլ իմը չես , ես էլ չեմ ուզում ... Ոչինչի չի մնում , ինչքան էլ ուզենք ... Ու վատն է այն է , որ ցանկությունը միշտ կաղում է հնարավորության դեմ ...
Հ.Գ. Սպասումը , որ մի օր կվերադարձնես ինձ քեզնից ուզածս օրեցօր իր չլինելությամբ կցավեցնի ու կանցնի ... Ես արդեն չկամ ... Հոգիս մահացավ ... Մենք չկանք ... Վերադարձրու ինձ ...