Անին մի հասարակ աղջիկ էր,ով ոչ ոքի չուներ այս կյանքում:Նրա ծնողները մահացել էին այն ժամանակ երբ նա դեռ 2,5 տարեկան էր :Նա փոքր ժամական ապրել է իր տատիկի տանը:Նրա տատիկը ևս մահացել էր,բայց տատիկի տանը Անիի համար տեղ չկար քանի որ այնտեղ ապրում էր իր հորեղբայրը իր ընտանիքով:Չափահաս դառնալուն պես ԱՆին սկսում է աշխատել,և իր համար վարձումի մի փոքրիկ բնակարան:Անին աշխատում էր մի հաստատությունում, որտեղ արտադրւում էին հաց:Այնտեղի տնօրինությունը յուրահատուկ ձևով էր վերաբերվում Անիի հետ:Անին մտածում էր,որ տնօրենը խղճում է իրեն և այդ պատճառով շատ վատ էր զգում իրեն:Անգամ նա մի օր որոշեց դուրս գալ աշխատանքից:Քանի որ Անին դուր էր գալիս տնօրենին,նա այդ դիմումը չեղյալ համարեց:Եվ այդտեղից տնօրենը իր սիրտը բացեց Անիի առջև:Եվ ասաց որ անտարբեր չէ Անիի նկատմամբ: Անին միանգամից շփոթվեց,չեր սպասում նման բան;Եվ շտապեց հեռանալ: Երբ Անին գնաց տուն դռան առջև :Ծաղկեփունջը անանուն էր,սակայն Անին միանգամից գլխի ընկավ թե ով է իրեն նվիրել:Անին ծաղկեփունջը տարավ տուն: Մեկ ժամ անց Անիի տան դուռը թակեցին:Անին շտապեց բացել և տեսավ որ դռան հետևում կանգնած է իր տնօրենը:Անին շփոթված ներս հրավիրեց և սուրճ առաջարկեց:Սակայ տնօրենը մերժեց և ասաց, որ կարևոր բան ունի ասելու:Անին ասաց որ պատրաստ է լսել: Տնօրենը Անիին առաջարկեց մի քանի անգամ հանդիպել,որպեսզի իրար էլ ավելի լավ ճանաաչեն: Անին սշզբից չգիտեր թե ինչ պատասխան տար,ապա համաձայնեց:Այդ օրվանից հետո,նրանց հաճախակի հանդիպումների արդյունքում առաջացավ մի նեծ և կայուն ՍԵՐ: Եվ այդ ամենից հետո Անին գտավ իր երջանկությունը,որը նույնիսկ չէր գտել իր մանկության տարիներին: