Տես արդեն, սկսվել ա արցունքներիս հեղեղը, կոկորդումս հավաքվել է  բառերի մի կույտ, որոնք դուրս թափելն այնքան դժվար է, բայց և այնքան անհրաժեշտ:Չէ դժվար է շատտ դծվար, միթե սա էր իմ ուզած կյանքը միթե? հոգնել եմ գիտես շատ եմ հոգնել, չասված խոսքերը հավաքվել են կոկորդումս ու սեղմում են այն, ցանկանում են խեղդել ինձ, Չէ արդեն անհնար է այսպես ապրել..Չէ

Լուռ ու մեղմիկ, քնքուշ ու նուրբ,
Տես զարկվում են ալիքները,
Իրար ասում այն խոսքերը,
Որ չասեցինք մենք մեկմեկու:

Տես, ինչ նուրբ է շողում արփին,
Ալիքներն են զարկում իրար,
Բայց մնում ենք հուր հավիտյան,
Մենք իրարից անջատ, բաժան:

Տես զարկվում են իրար կրկին,
Ու ժպտում են հեգ արևին,
Տես, նայում ենք մենք մեկմեկու,
Ու հեռանում,թողնում կրկին...

Հեռանում ենք արդեն անդարձ,
Հեռանում ենք լուռ ու մեղմիկ,
Ու մնում են մեզ հիշատակ,
Ալիքները ու հեգ արփին...