Դպրոց,դպրոց կրակ ու բոց....ինչ ասես չի կատարվում, ինչ խենթություններ ասես չեն կատարվում մեր կյանքում,այդ տարիների ընթացքում:Ինչքան ահավոր է երբ գնում ես դասի դասերդ լավ սովորած ,բայց դա էլ քեզ չի հետաքրքրում ,որովհետև չունես հավատարիմ ընկերներ,բոլորը շփվում են միայն ու միայն շահի համար...դա ոչ ոքի պետք չէ:Ու դա միայն մի մարդու պատճառով,ում իրականում շատ ես սիրում,ուզում ես բարիշել խոսել,էլի ու էլի կիսվել նր հետ ,պատմել ամեն բան ու գիտես ,որ նա էլ է դա ուզում...և ՀԵՏՈ ԻՆՉ ,ՈՐ ՆԱ ՏՂԱ Է...ամեն դեպքում նա շատ աղջիկներից ավելի լավ էր հասկանում:Միայն մի թերություն ազդեցության տակ շատ շուտ էր ընկնում:ԵՎ ՀԵՏՈ ԻՆՉ ՈՐ ՆԱ ՏՂԱ ԷՐ...նա քեզ հետ հավասար լաց էր լինում,հավասար ծիծաղում:Եվ ՀԵՏՈ ԻՆՉ,ՈՐ ՆԱ ՏՂԱ ԷՐ...նա գաղտնիքներն ավելի լավ էր պահում,ավելի հուսալի քան ցանկացած այլ մեկը....ԵՎ ՀԵՏՈ ԻՆՉ ,ՈՐ ՆԱ ՏՂԱ Է...ես չեմ փոշմանել որ իրեն պատմել եմ իմ կյանքի բոլոր մանրամասները,որովհետև արժանի էր ավելի քան ցանկացած մեկը:ԵՎ ՀԵՏՈ ԻՆՉ ՈՐ ՆԱ ՏՂԱ ԷՐ...միասին վիճելն ու հաշտվելը հաճախ էր լինում,բայց ոչ այս անգամ,սա շատ երկար տևեց:Ամեն օր երբ գնում ես դասի տեսնում ես նրան նա նայում է քեզ,դու իրեն առանց բառ փոխանակելու ,որովհետև համարձակություն չկա:Ուզում ես խոսել հաշտվել բայց դե էլի համարձակություն չկա:Ես էլ իրեն չէի հասկանում իմ մտածելով նա էր փոխվել.իր մտածելով ես:ԹՔԱԾ ...ԵՎ ՀԵՏՈ ԻՆՉ ....նա ինձ համար ավելին էր քան ցանկացած մեկը:Երնեկ այս գրառումը կարդալու շանս ունենայիր....չեմ ուզում հավետ անխոս ,բայց խորիմաստ ու շատախոս հայացքներով բավարարվել...շատ ընկերներից ավելին էիր ...ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ԵՄ ՔԵԶ....ՄԵԿ ՄՏԱԾՈՒՄ ԵՄ ԿԱ ԱՐԴՅՈՔ ԸՆԿԵՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՂՋԿԱ ՈՒ ՏՂԱՅԻ ՄԵՋ ,ՄԵԿ ԷԼ ՄՏԱԾՈՒՄ ԱՄԵՆ ԲԱՆ ՍՈՒՏ Է: