Ես սիրում էի մեկին,կամ սիրում եմ չգիտեմ... Պատրաստ էի ամեն բան անել նրա համար;Բայց օրերից մի օր երբ տեսա, որ նա ինձ անգամ չի էլ նայում,հասկացա,որ իմ սերը չի կարող դառնալ ապագա;Եվ այդպես ես փորձեցի նրան մոռանալ ու չնկատել:Անցան օրեր, շաբաթներ,ամիսներ տարիներ:Ես քայլում էի միայնակ փողոցով,եվ հանկարծ հեռվից մի ձայն լսեցի:Շրջվեցի եվ տեսա,որ նա էր ինձ կանչում ու դանդաղ քայլերով գալիս իմ կողմը:Ու այդ ժամանակ մենք կանգնել էինք իրար դեմ դիմաց ու երեք րոպե լուռ նայում էինք իրար:Այդ պահին նա ասաց,որ ինձ ասելու կարևոր բան ունի:Ես հարցրեցի թէ ինչ է ուզում ասել : Նա ասաց. կներես ինձ,ես հասկացա,որ սիրում ում եմ քեզ ու ասաց որ,այն ժամանակ էլ էր ինձ սիրում,ուղակի նրան իմ դեմ էին տրամադրում;Այդ ժամանակ ես էլ հասկացա,որ իրոք սիրում եմ նրան ու նաև հասկացա,որ առանց իմանալու իրականությունը մի արա այն ինչ կարող է դառնալ ճիշտ կամ սխալ:Ու անդպես մենք միացանք ու գնացինք հեռու,որտեղ մեզ ոչ ոք չի կարող գտնել: