Խոսելով սեր առաջին հայացքի մասին չպետք է սխալ պատկերացնել, թե առաջին հայացքը նկատի ունենք աչքերի տեսածը` մարդու արտաքինը ու դրա հիման վրա առաջացած զգացմունքը՝ սերը. ոչ, սեր առաջին հայացքից կարող է առաջանալ, եթե մարդը տեսնում է սրտի աչքերով դիմացինի արտաքինի մեջ նրան վաղուց ծանոթ մի հարազատ հոգու :Նրանց սրտերը, հոգիները զգում են ու հասկանում իրար, առաջին իսկ պահից զգալով մի հոգեկան ջերմություն, որ գալիս է նույնիսկ առանց դեռ որևէ մի բառ ասելու ու փոխանակելու այդ մարդու հետ՝ ուղղակի նրա հոգուց... Ասածս չպետք է շփոթել հաճախ տեղի ունեցող զուտ արտաքին աչքերի վրա հիմնված և դիմացինի սոսկ արտաքինից ստացվող պատկերի վրա կառուցված հրապուրանքի հետ - սրանք շատ տարբեր բաներ են:

Իմ կարծիքով միանշանակ լինում է, երբ առաջին հայացքից առաջանում է մի ահավոր ձգողականություն, երբ նայում ես այդ մարդուն առաջին անգամ ու տակնուվրա ես լինում: Անձամբ ինձ հետ եղել է այդպես՝ ասեմ որ շատ դաժան էր խառնվել էի իրար ու չգիտեի ինչ անել: Իսկ ավելի դաժանն այն է, որ մի քանի տարի տեսնում էի այդ տղային քաղաքում լրիվ պատահական վայրերում, նայում էինք իրար վրա ու ես ամեն անգամ բացարձակապես անգործունակ դառնալով անցնում գնում էի: Սե՞ր էր դա արդյոք, հրապուրանք, սիրահարվածություն, թե համակրանք: Այս հարցին պատասխանելու համար նախ պետք է սահմանել նշված զգացմունքներից յուրաքանչյուրը, ինչն ըստ իս այդքան էլ հեշտ խնդիր չէ: Դրա համար ես հակված եմ դա անվանել սեր առաջին հայացքից: