Մի քանի անգամ լսել եմ քեզնից,թե քո մեջ ինչն եմ սիրում:Գիտես մտածելու տեղիք էր տալիս միշտ այդ հարցն ինձ:Երկար ժամանակ մտածում էի...շաաատ բաներ էին անցնում մտքովս,բայց այնքան էլ համոզիչ չէին լինում:Գուցե աչքերդ,գուցե հոգիտ կամ էլ արտաքին գեղեցկությունդ:Ո՛չ,ես գտել եմ պատասխանն իմ հարցի:Ես քո մեջ ինձ եմ սիրում:Գուցե ծիծաղելի թվա,բայց քո մեջ ես ինձ եմ տեսնում: Եվ ինչպես ամեն անգամ՝դու իմ մեջ ես ապրում,արդեն զգացել եմ...

Սիրում եմ,երբ նայում եմ աչքերիդ ու աչքերիդ մեջ ինձ եմ տեսնում:Սիրում եմ հայածքդ,որն այնքան խորհրդավոր է,երբեմն էլ այնքան անհասկանալի...Միևնույնն է սիրում եմ...սիրում եմ հոգիդ,աչքերիդ փայլը,խոսքերդ,ամեն մի արած քայլդ:

Քո մեջ ամեն ինչն եմ սիրում,իսկ ամենից շատ քո մեջ ինձ եմ սիրում...

Հոգիս,դու միակ լույսն ես կյանքիս,

Դու ես շունչ տալիս սրտիս...