Մթությունա իմ հոգում, տարօրինակ լռություն: Չգիտեմ ինչ անեմ? ում լսեմ?, բոլորն են կեղծավոր, բոլորը դիմակավոր են:Չկա էն մեկը ում հետ անկեղծ կարամ լինեմ, հոգնել եմ այս դիմակավոր աշխարհից, Դե եկել է ժամանակը...Հանեք Ձեր դիմակները, հանեք ես արդեն տեսել եմ Ձեր իրական դեմքերը, Դե հանեք ու մտածեք, որ այս աշխարհում դուք էլ տեղ չունեք, աշխարհը չի ընդունում կեղծ մարդկանց, և աշխարհի մի ասնիկը կազմելով ես ինքս չեմ ընդունում,,Հանեք դիմակները, ապրեք անկեղծ կյանքով:Մի վատնեք Ձեր ժամանակը ստի ու կեղծիքի վրա: Ամոթ է, սարսափում եմ Ձեր փոխարեն,,,,Բավական է դե, բավական է Խաղաք Ձեր դերը

ՀԻՇԵՔ ԿՅԱՆՔԸ ԴԻՄԱԿԱՀԵՆԴԵՍ ՉԻ :

ԵՎ վերջում հեղինակային բանաստեղծություն`

Չար են մարդիկ, կեղծ է աշխարհն,

Բայց ինչ անեմ, ես ուր գնամ?

Կեղծ է  ժպիտն ամեն մարդու,

Կեղծ է խոսքը և իմ, և քո

Չէ, բարեկամ մի եղիր կեղծ,

Դու դրանով վատնում ես քեզ,

Եղիր անկեղծ, ժպտա անկեղծ,

Մի տառապիր, եղիր ուժեղ,

Ինչ հեշտ է չէ խորհուրդներ տալ?

Բայց, երբ ինքդ լացում ես դեռ,

Երբ դու նույնպես թուլացել ես,

Չէ բարեկամ մի եղիր կեղծ,

Թեկուզ արդեն վատնել ես քեզ...