Ողջույն:Ես այսօր եկել եմ քեզ խնդրելու որ ժպտաս:Փոխիր դեմքիդ այդ տխուր արտահայտությունը:Տես արևը ինչ գեղեցիկ է այսօր:Նա ժպտում է քեզ ու սպասում է, որ դու էլ նրան ժպտաս:Իսկ դու նրա վրա ուշադրություն չես էլ դարձնում:Հապա քեզ հայելու մեջ նայիր:Տեսնում ես ինչ գեղեցիկ ես?Բայց էլի չես ժպտում :Ինչու?Ինչ է պատահել?Եթե ոչինչ ապա ինչու չես ժպտում?Ահա քո դեմքին մի փոքրիկ ժպիտ եմ տեսնում: Ապրես:

Միշտ լսում ենք այս խոսքերը և փորձում ժպտալ: Իհարկե արտաքնապես ժպտալը դժվար չէ. դժվար է հոգեպես ժպտալը...Հասկանում եմ, որևէ դժբախտություն է պատահել, վիշտ ունեք, ինչ-որ մեկին եք կորցրել, բայց հասկացեք բոլորս ել մահկանացու ենք մի որ գալիս ենք մի որ գնում, ինչքան էլ մեր ֆիլմում լինենք գլխավոր, ինչքան էլ բարի անձնավորություն մեկ է դա ի վերուստ է տրված: Այնպես որ սիրելիներս եկեք չմտածենք դրա մասին: Եկեք ժամանակից շուտ չընկնենք եվ մտածենք ինչպիսի դերի կարժանանք այս կյանքում, այն լավը կլինի թե վատը: Չեմ կարող ասել եկեք ձգտենք լավին, որովհետեվ կա նախանձ, խանդ, վրիժառություն, դավաճանություն, սուտ և այլն: Եթե իհարկե չլինեին այս բոլորը կյանքը կկորցներ իր երբեմնի արժեքը:Մենք օժտված ենք դիմադրողականությամբ: Ճիշտ է տղամարդիք ուժեղ են, բայց այնքան դիմացկուն չեն որքան կանայք: Դիմադրողականությամբ ու մեծ կամքի ուժով մենք կարող ենք անցնել այդ խաղային փուլերի միջով եվ հասնել գագաթնակետին:

Կյանքում պետք է իմանաս քո դերը, չխառնվես ուրիշի գործերին, թե չէ խառնակիչ դուրս կգաս: Ապագադ պատկերացրա միայն վառ գույներով, միշտ երազիր ու փորձիր իրականացնել երազանքներդ: Եվ, որ ամենակարևորն է հիշիր, որ կյանքը պարփակված է երկու բառի մեջ՝ ՍՊԱՍԵԼ և ՀՈՒՍԱԼ: