Ինչպես բոլորս գիտենք, այն տարբեր դրսևորումներ է ունենում. սեր ծնողների, ընկերների, երեխաների և այլ մարդկանց, նույնիսկ իրերի նկատմամբ: Տարբեր տարիքում ծնողների նկատմամբ սերը տարբեր աստիճանների և մակարդակների վրա է գտնվում. դա նկատած կլինի մեզանից յուրաքանչյուրը:

Երբեք պետք չեն գունազարդ բառեր, հաճոյախոսություն այդ մասին, այդ ամենը զգացվում է մեկ հայացքից անգամ:Տարբեր հեղինակներ տարբեր գրքերում միանգամայն տարբեր մոտեցում և մեկնաբանում ունեն այս երևույթի մասին: Ես չեմ հիշում որևէ իմ կարդացած գրքերից, որ գոնե մեկում այդ մասին չխոսվեր: Եվ ինչպես ասել է Արքիմեդը «Սերը թեորեմ է, որը պետք է ամեն օր ապացուցել»:

Եվ վերջապես մեզնից ոչ ոք չի ծնվում սիրելու կարողությամբ, մենք սովորում ենք սիրել:

Ես կասեմ իմ կարծիքը այդ մասին: Ճիշտ է` շատ հաճելի է, երբ քեզ սիրում են, դա մեկ այլ զգացողություն է, սակայն երբ ինքդ էլ ես սիրում, այն նմանվում է մեկ ամբողջական, գեղեցիկ, գունավոր գնդի, որն անընդհատ, նույնիսկ իներցիայով շարժվում է առաջ:Դա այն է, երբ տրամադրությունդ կրկնակի անգամ կարող է փոփոխական լինել, քան մինչ այդ: Երբ ժամանակ առ ժամանակ քեզ հետաքրքրում է ամեն ինչ կամ ոչինչ:

Սիրե’ք և հարգե’ք բոլորին ` անկախ ազգությունից, տարիքից, կարգավիճակից: Ամեն չար միտք, վատ ցանկություն բումերանգի պես կարող է ետ վերադառնալ: Հաջողության գաղտնիքը դրանում է…