Հեռացա քեզնից դավաճան իմ սեր,հեռացա քանի որ էլ չեմ դիմանում:Ուզում եմ ներսումս թաքնված ատելությունը հանեմ ու միայն բարություն լցնեմ:Բայց չեմ կարող,դու դա չէս թողնում:Միայն ատելություն էմ զգում ամենքի հանդեպ:Հոգնել եմ այս մեծ,բայց միևնույն ժամանակ շատ փոքր աշխարհում ապրելուց:Ինչու եմ ասում փոքր,քանի որ աուտը,կեղծիքը և ատելությունը չեն թողնում,որ այս աշխարհը մեծանա:Ստից ու կեղխիքից աշխարհը արդեն ուզում է քանդվել:Բայց կան մարդիկ,ովքեր չեն թողնի:Քանի որ նրանք,ուզում են ապրել այս ստի ու կեղծիքի մեջ,դա նրանց դուր է գալիս:Իսկ այ ինձ երբեք դուր չի եկել և դժվար էլ դուր գա: