Ես նրան ավելի երկար չսպասեցի: Բայց եկավ նա… Պարուրեց իր մեջ իմ հոգին ու դարձավ մասնիկն իմ կյանքի: Հետո աշխարհս գրավեց ու դարձավ մի աշխարհ իմ կյանքի: Նա ստիպեց, որ ժպտան աչքերն իմ, Ու տվեց մեծ հանգիստ իմ հոգուն, Նա բերեց մեծ սեր իմ կյանքին, Ու սիրտս պահեց իր ձեռքերում: Նա եկավ չգիտեմ որտեղից, Բայց գնաց ևս չգիտեմ` ուր: Երբ գնաց, տարավ աշխարհս իր հետ ու թողեց իմ գրածները մեր մասին: Գնալուց հետո էլ ետ չնայեց, չտեսավ թախիծն իմ աչքերի ու չտեսավ տառապանքն իմ սրտի: Նա կարծեց, թե ապրում եմ ես, Ապրում եմ առանց մի աշխարհի: Բայց չիմացավ որ էլ չկամ ես, էլ չկամ առանց իմ աշխարհի. էլ չկամ առանց իր հետ աշխարհիս: Էլ չկամ առանց իրեն: էլ չկամ ես! Չկամ, ու գիտեք, թե ինչու? Որովհետև ես նրան ավելի երկար չսպասեցի, Որովհետև նա ավելի շուտ եկավ, Եկավ շուտ, բայց արի ու տես, Որ վայելումս սպասումիցս ավելի քիչ տևեց: Որովհետև նա եկավ չգիտեմ որտեղից, Բայց գնաց ևս չգիտեմ` ուր: Ինձ քո աշխարհ տար, պարուրիր քեզանով իմ հոգին, Մարմինս քոնը դարձրու, ու դարձիր տերը իմ սրտի: Ինձ քո աշխարհ տար ու եղիր հիմա իմ կողքին, Վայելիր դու սերը իմ մեծ, որ երջանկացնես քո սրտին: Ինձ քո աշխարհ դու տար, թող, որ լինեմ քո կողքին, Ինձ քո աշխարհը տար, ես ուզում եմ սիրել քո հոգին: