1.Կարևոր են ոչ միայն գիտելքիները, այլ դրանք կիրառելու ունակությունը: 
2.Բացի այդ` պետք է կարողանալ ճիշտ բաշխել ժամանակը, այն ինչ-որ օգտակար բանի վրա ծախսել: Այսպես` երեքներով սովորող խուլիգանի հավաքական կերպարը հետևյալն է. նա մարդ է, ով առավելագույն արդյունք է ստանում քիչ ջանքեր ներդնելով, նրա ՕԳԳ-ն բավականին բարձր է: Նա ավելորդ տեղեկություններ չի հավաքում, օգտագործում է այն, ինչ ունի: Նա առաջ է գնում ոչ թե գիտելիքների, այլ իր կոմունիկացիոն ունակությունների միջոցով: Նա սովորում է ադապտացվել կայքնի իրավիճակներին և մինիմալ նիշ ստանալ այն դեպքերում, երբ դա գրեթե անհնար է: Դպրոցը տվյալ պարագայում սովորեցնում է երեխային, թե ինչպես դուրս գալ դժվար իրավիճակներից և հստակ հասկանալ, թե ինչ է նա ուզում կյանքից: Գերազանց սովորողը գրեթե միշտ սովորում է, սակայն նրա ՕԳԳ-ն ավելի ցածր է: Նա շատ գիտելիքներ է ստանում, որոնք այնքան էլ օգտակար չեն նոր իրականության մեջ: Բացի այդ ժամանակ չունենակու պատճառով շփման բացակայությունը նվազեցնում է նրանց կոմունիակցիոն ունակությունները և կյանքում դարձնում ոչ մրցունակ: