Ինչու? Ինչի համար? Ամեն ինչ այսպես վատ ավարտ ունեցավ...Ինչի պետքա նորից ես խաբվեի ...Չէ որ ես ինձ խոսք էի տվել... Խոսք էի տվել այլևս չսիրահարվել... Խոսք էի տվել, որ ոչ մեկի թույլ չեմ տա սրտիս դիպչի...Խոսք էի տվել,ոչ մեկի չվստահել... ախր ես քեզ զգուշացրել էի,,,զգուշացրել էի,,,որ չեմ ուզում,,,Չեմ ուզում կրկին սխալվել... Իսկ դու շատ սահուն ու վստահաբար ասում էիր,,,<<հաստատ չես սխալվի..... ասա,որ ինձ սիրում ես...>> Իսկ հիմա...հիմա ինչ???չկա ոչինչ...Չկան քո խոստումները...չկա քո ջերմ հայացքը,, որի մեջ ինձ էի տեսնում...տեսնում էի մեծ սեր...,որը չունի սահման,եզր... Իսկ հիմա ...Շատ սառը մի հայացք,,որը ես չեմ ճանաչում...տեսնում եմ սառը,անտարբեր մի սիրտ ...,որն ինձ վանում է... Աստված իմ!!!սիրտս կտոր-կտոր է լինում..ես չեմ դիմանում...ուզում եմ գոռալ,լացել ու անվերջ լացել... Ախր 2-րդ հարվածը սրտիս...չէ ...այն չի դիմանա....կարծես այն կոտրված լինի... Աստված իմ ,օգնիր....ուզում եմ գոռալ...Գոռալ ու ասել ,,Ես սիրում եմ Քեզ,, Ինչու??? Ինչի համար??? ներխուժեցիր իմ հանգիստ կյանք....հազիվ էր սիրտս հանգստացել,իսկ դու հայտնվելով կրկին անգամ այն տակնուվրա արեցիր... Ինչու??? ասացիր այն խոսքերը ,որոնք անիմաստ էին...ասացիր հենց այնպես,օդում...Քեզ համար դա դատարկություն էր,իսկ ինձ համար մի ամբողջ կյանք այնքան երջանիկ էի, ուրախ ,բոլորի հանդեպ լավ տրամադրված... Իսկ հիմա...հիմա կարծես ես չկամ...գոյություն չունեմ...