6 տարեկան աղջիկը, որ հազիվ է կարողանում գրել, նամակ է գրում
մահացած մորը՝ չիմանալով, որ մայրը երբեք չի պատասխանի իր նամակին և չի
վերադառնա: Բարև՜, աշխարհի ամենագեղեցիկ մայրիկին: Մա՜մ , քեզ շա՜տ եմ
կարոտել, ինչո՞ւ չես գալիս, հայրի՞կն է քեզ նեղացրել: Ինչո՞ւ իմ նամակներին
չես պատասխանում, երևի տգեղ եմ գրում: Մայրի՜կ, մի՞թե քո փոքրիկին չես
կարոտել: Մա՜մ, դու ինձ խոստացել էիր, որ ես ապեր կունենամ, ես դեռ չեմ
մոռացել, ես դեռ սպասում եմ: Մա՜մ, դու ինձ խոստացել էիր թիթիզ շորեր գնել,
բայց չգնեցիր: Մա՜մ, դու ինչ գնացել ես ինձանից, ոչ մեկ ինձ քնելուց
հեքիաթ չի պատմում, չի համբուրում և բարի գիշեր մաղթում: Մա՜մ, արդեն մենակ
եմ հաց ուտում, բայց չեմ կարողանում, ողջ շորերս կեղտոտում եմ և լինում է
այնպես, որ կեղտոտ շորերս նորից հագնում եմ:
Մամա՜, մոռացա ասեմ՝ երեկ պապան մի գեղեցիկ աղջկա հետ ինձ մանկատուն է
բերել: Ես լացում էի, բայց նրանք անտարբեր եղան և գնացին: Մա՜մ , հիշու՞մ
ես, թե պապան ինչքան էր ինձ սիրում: Ինձ այստեղ ծեծում են, իսկ ընկերներս
ինձ չեն պաշտպանում: Այսօր խաղում էի խաղալիքներով և հանկարծ ընկա. քթիցս
արուն էր գալիս, ես լացում էի, օգնություն էի խնդրում, իսկ իմ դասատուն
եկավ և ծեծեց ինձ: Մա՜մ, բողոքում եմ, խնդրում եմ ինձ մոտ վերադարձիր: Ես
ամեն ինչ հասկանում եմ, ինձ այստեղից ոչ մեկ չի որդեգրում, բոլորը անտարբեր
են, երևի ես գեղեցիկ չեմ:
Մա՜մ, մինչև իմ այստեղ գալը պապան միշտ խմում էր և ծեծում ինձ, ձեռքս
կոտրել է ծեծելու ժամանակ: Երբ հարցնում էի, թե երբ պետք է մաման գա,
գոռում էր և տանից դուրս գալիս: Եղել է այնպես, որ օրերով մենակ եմ մնացել,
գիշերը վախենում էի քնել, ինձ թվում էր՝ տանը մարդ կար: Ես միշտ լացում
էի, երևի ինձանից հոգնել էր, դրա համար ինձ այստեղ է բերել: Հիմա գիշեր է,
թաքուն եմ քեզ նամակ գրում: Ես համոզված եմ, երբ նամակս կարդաս ինձ մոտ
կգաս և այստեղից ինձ դուրս կբերես:
Մայրը մահացել է սրտի խնդիրներից, իսկ փոքրիկը ոչինչ չգիտի և շարունակում է
սպասել իր մայրիկին