Գիշերը բացում է իր դուռը `բոլորովին այլ աշխարհի առջև : Հավերժ երիտասարդ գեղեցկությամբ փայլում է լուսինը `ինչպես ոսկյա կուլոն : Երբեմն դա նման է հին գնչուական ականջօղի , երբեմն մեծ մետաղադրամի կամ նավակի , որը լողում է ամպերի լողացող ալիքներում : Երբ փոքր էի ինձ թվում էր , որ այնտեղ ապրում են մեռած թռչունների հոգիները , որոնք գարնանը չեն վերադարձել հյուսիսից : Բայց ինչքան գաղտնիք է թաքցնում Ծիր Կաթին ճանապարհը դեպի երկինք , սանդուղք` դեպի Տիրոջ բնակատեղի : Ինչպես ասես չեն կոչում այն : Ինչպես սառած ոսկե ձկնիկներ առկայծում են աստղերը : Ի վերջո նույնիսկ գիշերային կյանքը , հավանաբար դանդաղում է , կանգ է առնում : Ասես մոլորակների , ճակատագրերի , կյանքի կոլաժ լինի : Չէ որ նրանք էլ , ինչպես մենք, ունեն իրենց ուղեծիրը , ընթացքը և վերջապես կանգառը (դադարը): Ինչ-որ ժամանակ մենք նույնպես կլինենք այնտեղ և կփայլենք ուրիշերի համար : Գեղեցիկ և անթափանցելի , անհասանելի և կատարյալ ...Խարիզմատիկ իմաստուն գիշեր ինչքան գաղտնիքներ ես դեռ թաքցնում մարդկանցից...Ինչքա~ն դիմակներ ունի քո ռոմանտիկ անհատականությունը ... Միայն քո իմիջն է մնում անփոփոխ հազարավոր տարիներ և անունը քո ԳԻՇԵՐ...