...Համակերպվեցի՜, չնմանվեցի՜, բարձրում մնացի...

 Քեզնից շատ բաներ սովորեցի: Դու, որքան տվել ես ինձ վատը, կրկնակի անգամ լավն ես սովորեցրել: 

Սովորեցի «ես»-իս մոտ թուլանալ, բացվել, հանգստանալ..սովորեցի ինքս ինձ բացատրություններ տալ արարքներիս համար, հակառակվել երբեմնի սրտիս, բղավել նրա վրա, միաժամանակ զղջալ, բայց մնալ հպարտ՝ ասելով.« Դա էր ճիշտը, չթուլանաս, չհանձնվես, չհալվես, վերջապես սառել ես»: