Աշխարհում կա մի էակ, որի մասին կարող ես անցավ մտորել, որի հետ կարող ես խոսել, կիսվել, որի գրկում կարող ես հեկեկալով անգամ քեզ երջանիկ համարել...
Մեծ աշխարհում այս միայն մեկն է այդպիսին, միայն մեկն է, որին կարող ես վերագրել բոլոր գեղեցիկ ածականների գերադրական...
Նա ունի առեղծվածային սիրտ, այնպիսին, որ բնորոշ է միայն մայր կոչվածին: Մա՛յր... կարծես քո մեջ է պարունակվում գարնանային բոլոր այգիների, բոլոր ծաղիկների քնքշությունը:
Քո գրկում ես դառնում եմ անհոգ մի մանուկ, որ մտովի դեռ վազում է օդում ճախրող փոքրիկ թիթեռնիկների հետևից....
Քո աչքերին նայելիս ես պատկերացնում եմ ծովի խաղաղ կապույտը: Իսկ ժպիտդ հիշեցնում է գարնանային լուսատին....
Դու այն մարդն ես, որ չնայած հոգու դառնությանը, սրտում տիրող միայնությանն ու թախիծին, երբեք չի չարանում և երբեք չի կորցնում այն ժպիտը, որը հաճախ ժպտում է ուղղակի ժպտալու համար: Դու ամենաթանկն ես, դու ես ներկայիս ջերմությունն ու ապագայի վառվող լույսը....
Կան մի քնքուշ ու հեզ աչքեր,
Որ ինձ են նայում ամեն պահ
Դա աչքերն է մի մարդու,
Որ լույս է ստեղծել ինձ համար:
Ցուրտ օրերին ջերմություն, ժպիտ ու սեր տվել
Ու ողջ կյանքում ինձ սիրել
Փայփայել ու գուրգուրել
Նա այն մարդն է աշխարհում,
Ով կյանքից շատ է ինձ սիրում
Եվ այն մարդն է, որին սիրով
Ես «Մայրիկ» եմ անվանում:
Ես քեզ շատ եմ սիրում ՄԱ՛Մ: