Բար՛և իմ բարի և ի՛մ հարազատ ընկեր,կարոտել եմ քեզ անչա՜փ, իհարկե դու կարող ես անտարբեր նայել ու հեռանալ կողքովս չնկատելով,որ սիրտս լացում է, իսկ աչքերս դառնում համակ թախիծ: Չեմ կարող չկարոտել, չսիրել,երբ սիրտս է ինձ այդպես հուշում, բայց դու դաժան ես ու անհոգի, դու խենթ ես ու մի քիչ համառ, ես քեզ անգիր եմ արել, մոռանալով իմ մասին: Արդեն սովորութուն է դարձել ամեն օր գրել քեզ, սակայն նամակս քեզ ուղարկելու ոչ մի հույս չկա: Այսօր չգիտեմ պատահականությամբ, թե Աստծո ցանկությամբ տեսա քեզ: Երբ կանգնած ................. չգիտեի ուր եմ գնում, և ինչու եմ կանգնել հանկարծ հեռվից նկատեցի քեզ, գալի՜ս էիր, երազ էր կարծես: Դողում էի աշնան դեղնած տերևի նման, որ դողում է ամուր գրկված ծառին, քանի որ գիտի մի փոքր քամի ու նա էլ կնկնի: Իսկ դու ին՝չ քամի, այլ փոթորիկ մի, որ գալիս էիր հպար՜տ, դեմքդ դեպի անհայտ ուղղությամբ: Սիրտս քամվում էր, չեմ ուզում վերջանա այս պահը, այս երազը, ու միթե երազ ես դու մնալու իմ հուշերում: Կարծես դու ինչ որ մեկին էիր փնտրում , չնկատելով հեռվում իմ դողացող սիրտը: Անհանգիստ էիր: Ինչ՝ու չունեմ համարձակություն մոտենալու քեզ: Չգիտե՛մ, չեմ հասկանում ոչինչ: Դու գնում ես արդեն , գնու՜մ, չգիտեմ ուր, իսկ ես կանգնած ............ ասես ուշացած ուղևոր լինեմ: Ցտեսությու՛ն սիրելիս,շնորհակալ եմ Աստծուց, որ այսօր քեզ ուղարկեց այն ճանապարհով, որով անցնում էի ես: Ա՜խ երանի մեր ճանապարհները բախվեին մեկ օր: Հաջողություն սիրելի՛ս,հուսով եմ մի օր կկարդաս նամակս:
1 Ադմինիստրատոր
1 Գլխավոր մոդերատոր 
տղամարդ: 1404 
կին: 883
0
:smaili_6: 
:smaili_10: 
:9: