Ես սիրում եմ նստել ամեն իրիկուն

Պատուհանիս առաջ երկա՜ր ու երկա՜ր.

Նայել պահվող ճամփաներին անանուն

ՈՒ երազել խնդություներ արևառ:

Նայել կանաչ հովիտներին՝ արևի

Իրիկնային երանգներով շղարշված,

Խմել լուսե երանգները վերևի՝

Երջանկացած ու հարբած:

Ականջ դնել ցորենների շշուկին

Եվ սպասել, որ շշուկները բուրեն

ՈՒ երգ դառնա երկնասլաց իմ հոգին

ՈՒ երազները մեղմորեն օրորեն:

Ես սիրում եմ նստել մենակ ու անձայն,

Աչքերս հառել հուրհրատող երազին,

Լսել ձայներ, որ զնգացին ու անցան,

Երանգների պես իրիկվա երազի:

Ապրել՝ հարբած երազներով իրիկվա,

Սուզվել անտես՝ աղբյուրների կարկաչում,_

Հարբե՜լ, հարբե՜լ ու մոռանալ արօրյան

Եվ հավատալ, որ հեռվից բախտն է կանչում...