Ցավ...տառապանք...մտատանջություն...Միթե ես ինձ համար այսպիսի ապագա էի որոշել:Ապագա,որը փոխեցիր դու և իմ օրն ու գիշերը դարձրիր խավար և անվերջանալի անդունդ:Անդունդ,որի մեջ խորտակվեցի ես,հավատալով քո խոսքերին:Սիրում էի քեզ,ավելի ճիշտ սիրում էի քո հագած գեղեցիկ դիմակը:Դու կարողացար իմ կյանքում շատ լավ խաղալ քո դերը:Գիտես քեզանից իսկական դերասան դուրս կգա:Տեսնես քո աեդ ստոր խոսքերով քանիսի խելք ես կերել,քանիսի սիրտ կոտրել:Տեսնես ես որերորդ խաղալիքն եմ եղել քո ձեռքին:Ուշ հասկացա սխալս:Ուշ գիտակցեցի,որ սիրում եմ ստոր խաբեբայի:Գիտակցելով էլ բան չփոխեցի,ուղղակի սկսեցի տառապել ոչ թե քո կողքին,այլ՝քեզանից հեռու:....Սկսեցի միայն գիշերները լացել ու տանից դուրս գալուց սկսեցի դիմակս վերցնել...Ժպիտիս դիմակը:....Սկսեցի չներել...սովորեցի չխաբվել...շտապեցի վերժ լուծել...աշխատեցի քեզ չսիրել:

Պայքարս հաղթեց...հուշերս չմոռացվեց.......

Քեզ մոռացա...քո պատկերը չմոռացա........

Բախտիս ուրիշ ընկեր գտա...բայց լավ հիշիր քո պատկերը չմոռացա................