Այ սենց ֆիլասոֆսկի, любовные и Амур знает еще какие мысли будете читать в моем блоге. 

Խոսքերս Քեզ համար կլինեն ուշացած, քանի որ այս ամենը պետք է ասեի ոչ հիմա: Պետք է ոչ թե լռեի, այլ խոսեի անդադար, խոսեի այն ամենի մասին ինչ զգացել եմ: Ինչու՞ եմ հիմա խոսում. չեմ ցանկանում լինել այն տականքը, որին կտեսնես փողոցում ու սառը հայացքով կդիմավորես … Այլ բան է, երբ կտեսնես` միգուցե, կբարևես, միգուցե, ուղղակի կժպտաս աչքերով ու կհիշես մի պահ լավ պահեր: 

Մի բան է, երբ բացում ես հերթական ծխախոտի տուփ, մեկ այլ ,երբ շպրտում ես աղբարկղը հերթականը: Մի բան է, երբ մտնում ես սիրո անհատակ ծով, մեկ այլ, երբ ուղղակի փակում ես ծորակը. հըմ… չէ քաղցր, դու ո’չ ծխախոտի տուփ ես, ո’չ էլ ծորակ, դու սիրո այն ծովն ես անհատակ, որում ես լող տվեցի, սակայն տարակուսեցի, սարսափեցի, ինչու՞, որտև, ինչպես ամեն մարդ, ես էլ չեմ սիրում անորոշությունը. անորոշություն ինձ համար, սակայն ամեն ինչ պարզ էր: Սա զղջման խոսքեր են: Զղջում եմ, որ չխոսեցի: Զղջում եմ, որ չունեցա բավարար քաջություն քեզ ասել, որ սիրում եմ: Այդ օրերը ինձ համար ամենավառն էին ու չեմ մոռանա. ամենամոտ ընկերս ասում է, թե այդ օրորին ուղղակի շողում էի: 

Շնորհակալ եմ այդ օրորի համար, այն պահերի, որոնք ինձ ստիպում էին, թեկուզ անտեղի, անհանգստանալ: Շնորհակալ եմ քո հայացքի, որ ստիպում էր անդադար գերվել ու լռել: Շնորհակալ եմ: