Ես միշտ ներել եմ քեզ ինձ ասելով ,որ դու սխալ չես այլ մեղադրել եմ ինձ:Բայց նաև ասել եմ,որ չեմ ների դավաճանությունը:Իսկ դու ինչ արեցիր:Եթե դու կարողացար թքած ունենալ իմ մեծ սիրո վրա,ուրեմն իմացիր կգա այն օրը,երբ դու կգաս ու ինձնից ներողություն կխնդրես:Բայց ես քեզ չեմ ների:Գիտես հիմա քո ձայնը ինձ էլ չի կանչում:Եթե քեզ սիրել եմ ու սիրում եմ,իմացիր առաջին հերթին ինձ եմ սիրում:Ու ես էլ չեմ իջնի հանուն քեզ,թքած ունենալով իմ հպարտության ու իմ վրա:Սա պետք էր,որ մոռանամ քեզ :Միայն իմացիր ,որ դավաճանությանը ներում չկա:Ինչպես դավաճանում են,այնպես էլ մոռացվում են:
Ոչ բոլորին հաջողվում սիրել էլ ու սիրված լինել: