Ցուրտ կեսգիշեր էր,երբ աղջիկը հիշում էր իր սիրած էակին ու հոգին լցվում էր ներքին տագնապով:Երբ զանգեց վերջինիս,նա չէր վերցնում հեռախոսը և այդպես շուրջ 2 ժամ:Դրսում ցուրտ ձմեռ էր,ժամը 3ն էր ու աստղալից երկինք:Նա մտահոգ էր,արդեն լաց էր լինում ,երբ զանգահարեց տղայի մայրն ու ասաց,որ տղան հիվանդանոցում է և վիրահատվում է ավտովթարից հետո:Աղջիկը նետեց հեռախոսն ու վազեց հիվանդանոց:
Սակայն նա չհասցրեց,տղան էլ չկար:Նա կորցրել էր իր կյանքի միակ լուսավոր շողին,միակ սփոփանքին սրտի:Միայն այս ամենի միջով անցած ու սիրող մարդը կհասկանար,թե ինչ էր զգում աղջիկը այդ պահին:Նրա սրտում հանդարտ ձյուն էր իջնում,որը սառցնում էր սրտի ամեն մի կտորը օր օրի,նա մոռանում էր սեր,լաց ու ուրախություն ասվածները,փորձում էր փրկել ինքն իրեն,սակայն ապարձյուն:Նա էլ չկար.....Պարզվում է,որ սերը դժբախտացնում ե մարդկանց ու այժմ այդ աղջկա շիրմի վրա գրված է այն տողերը,որոնք գրել էր այն երկար ու ձիգ օրերի ընթացքում,երբ չէր խոսում ոչ մեկի հետ,երբ լիովին միայնակ էր,երբ էլի ցուրտ ձմեռ էր ու աստղալից երկինք,ժամը 3-ը,երբ գրիչը դրեց սեղանի վրա ու քնեց,ու առավոտյան գտան նրան անշնչացած,իսկ սեղանի վրա,թղթին գրված էին այս տողերը ՝ ,,Սերը գեղեցիկ է,սիրահարված մարդիկ ավելի գեղեցիկ են:Սիրում եմ քեզ,հիմա արդեն միշտ միասին կլինենք:
Սեր չկա,մի սիրեք,եթե երջանկությունը ավելի թանկ է:,,
Բժիշկները այդպես էլ չհասկացան,թե ինչը հանգեցրեց աղջկան մահվան....նա լիովին առողջ էր.....