Մենք բաժանվել էինք…Բաժանվել էինք չորս ամիս առաջ: Մի կերպ համակերպվեցի այն մտքի հետ, որ մենք էլ չենք խոսելու ու չենք հանդիպելու… Մի օր մայրս ասաց, որ նա գնալու է իր ընկերուհու տուն, խնդրեցի, որ ես էլ գնամ իր հետ՝ համաձայնեց: Ուրախ էի,,,Ես, մայրս ու փոքր քույրս գնացինք մայրիկիս ընկերուհու տուն…Զարմացել էի… երբ տուն մտանք այնքան ծանոթ էր թվում, կարծես ընկերոջս տունը լիներ…Մայրիկիս ընկերուհու դեմքն էլ էր ծանոթ: Նստեցինք…մայրիկս ու իր ընկերուհին խոսում էին, հիշում իրենց մանկությունը, իսկ ես ժպտալով լսում էի նրանց: Հանկարծ եկավ նա, նախկին ընկերս՝ ապշել էի չգիտեի ի՞նչ անել…Նայում էի հեռուստացույցին, նա ինձ էր նայում, իսկ երբ շրջվում էի նա էլ էր շրջվում…Շփոթված էի: Մայրիկիս թույլտվությամբ գնացի դուրս…նա էլի ինձ էր նայում, զգում էի սակայն ցույց չէի տալիս: Նա եկավ դուրս և ինձ ասաց, որ ուզում է ինձ հետ առանձին հանդիպել: Սկզբում շփոթվեցի, ինչպե՞ս կարող էր ինձ հետ կռվելուց հետո նորից հանդիպումներ փնտրել, սակայն հետո ընդունեցի առաջարկը: Մենք հանդիպեցինք այնտեղ, որտեղ միշտ հանդիպում էինք: Նա ասաց այն, ինչը ինձ շատ էր ասել, որին ես հավատացել էի, բայց հետո մտածել էի, թե ստում է: Նա ասաց, որ ինձ է սիրում և առանց ինձ իր կյանքը չի պատկերացնում… Հետո ես…ես արթնացա քնիցս…դա երազ էր մենք չէինք հանդիպել, չէինք հաշտվել: Այդ պահին այնպիսի ցավ էի զգում, որ ուղղակի ուզում էի մեռնել…ուրիշ ոչինչ…