Գարուն էր: Ծեր այգին ծածկվել էր մատղաշ սաղարթով: Աշակերտները դուրս բերեցին իրենց ուսուցիչ էպիկուրին ,որին հիվանդությունը գամել էր բազկաթոռին:Իմաստասերը սիրում էր աշակերտներին և նրանք էլ իրեն էին սիրում : Նա ժպտում էր ,բայց մուգ աչքերը տխուր էին : Նա չի վախենում աստվածներից և ոչ էլ մահից :Վախը կարելի է հաղթահարել ,և դրա լավագույն միջոցը նրա փիլիսոփայությունն է : Բանականությունն օգնում է բուժելու հոգեկան ցավը: Բայց ով կարող է զսպել տխրությունը ,երբ հասել է բարեկամներից հավիտյան բաժանվելու ժամանակը : Էպիկուրի տան դուռն է ծեծում մահը:
-Իմ բարեկամնե'ր ,-ասաց Էպիկուրը ,-տեսնում եմ , որ այսօր բոլորդ եք եկել : բարեկամներին տեսնելը մեծագույն երջանկություն է : Ինձ թվում է , որ այս նշենին , որի հովանու տակ նստած եմ ,ցրտի ու մթության մեջ տարեցտարի իր արմատներն ավելի խորն է գցում միայն նրա համար ,որ իր սնուցած ճյուղերի վրա ծաղիկներ են բացվում : Ճիշտ այդպես հանգիստ է դեպի անէություն գնացող մարդը ,որովհետև ողջ իմաստնությունը ,որ նա կուտակել է իր կյանքի ընթացքում ,փոխանցվում է մտերիմներին : Դուք չեք մոռանում ինձ, ես էլ մշտապես մտածում եմ ձեր մասին : Երեկ ես կտակ եմ գրել , որով ինձ համար թանկ մարդկանց միջև բաժանել եմ այն ամենը ,ինչ ունեմ : դա այն է , որ տրոհվում է և անհետանում : Բայց ահա մնացել է այն , ,ինչը յուրաքանչյուրին է հասնում անտրոհելի , ամբողջությամբ : Ով ցանկանում է ստանալ այդ ժառանգությունը ,նա էլ կստանա այն : Դուք գիտեք ,թե ինչի մասին է խոսքս . դուք արդեն տիրապետում եք դրան: Իսկ նրանք ովքեր մեզ հետ չեն ,ինձ են դիմել իմ ուսմունքը նամակներում շարադրելու խնդրանքով ,բայց ես ժամանակին դա չեմ արել : Ահավասիկ ,բարեկամնե'րս ,ձեզանից յուրաքանչյուրը թող դառնա իմ աջ ձեռքը և գրի առնի այն , ինչ ես ուզում եմ ասել բացականերին : <>:-Էպիկուրը պակեց աչքերը և լռեց: Աշակերտները երկար սպասեցին ,թե երբ կրկին կխոսի ուսուցիչը ,բայց նա քնեց: -Չանհանգստացնենք նրան,-կամացուկ ասաց աշակերտներից մեկը :-Ժամանակը չվատնելու համար մեզանից յուրաքանչյուրը թող շարունակի սկսված նամակը: Չէ որ մենք գիտենք ,թե ինչ էր ուզում ասել ուսուցիչը:
1 Ադմինիստրատոր
1 Գլխավոր մոդերատոր 
տղամարդ: 1404 
կին: 883
