Առաջ մարդիկ զարմանում էին կեղծավորություն Ժամանակը բուժու՞մ է: Իսկ միգուցե բավական է ստել: Դու երբեք չես կարողանա մոռանալ մարդուն, որին իսկապես սիրում էիր, որը քեզ ասում էր անկեղծ խոսքեր: Մենք մոռանում ենք նրանց, ում մենք երբեք չենք պատկանել կամ շփվել: Ում հետ ուղակի շփվում էինք, ինչ-որ շփում ունեինք, բայց շատ փոքր և ոչ մի ընկերություն: Եվ ընդհանրապես, այսօր մենք բոլորս համարում ենք «ընկեր» ում ուղակի բարևում ենք: Ընկերները երբեք շատ չեն: Միայն առանձնահատուկ մարդիկ, որոնք ընտրվել են կյանքի շնորհիվ, ոչ թե նրանք, ում մենք ենք ընտրել: Նրանք միշտ քո հետ են մնում, իսկ մնացածները ուղակի ծանոթներ են, բայց ոչ ընկեր: Շատերը մեր կյանքից անվերադարձ են գնում: Միգուցե մենք երբեք էլ չենք տեսնի այն մարդուն, ում հետ շատ կապված ենք: Սովորեք գնահատել յուրաքանչյուր պահ, որը ապրում եք ձեր սիրելիի հետ: Չէ՞ որ ցանկացած պահի նա կարող է «կորչել»: Եվ ոչ մի «Ժամանակ» երբեք չի ստիպի ձեզ մոռանալ նրան: Մոռանալ այն զգացմունքները, այն դիմագծերը, որոնք ամրացել են ձեր սրտում: Պահեր, որոնք մնում են հավերժ` ձեր սրտում… ՉՄՈՌԱՆԱԼ: Հասկանու՞մ եք: Հա, որքան էլ ցանկանաք ձեզ հարազատ մարդուն չհիշել, մեկ է, եթե նա իսկապես հարազատ էր ձեզ համար, նա երբեք չի անհետանա ձեր սրտից: Սիրեք յուրաքանչյուր բջջով: Ասեք ձեր զգացմունքները: Մի' թաքցրեք այն, քանի որ մի անգամ կարող է լինել ուշ, որ դուք այն սկսեք ցույց տալ…յունից , իսկ այսօր՝ անկեղծությունից :