_ Բարև', խնդրու'մ եմ,մի' կախիր լսափողը: _ Ինչ է պետք քեզ ինձնից??? _ Ես այսօր բժշկի մոտ էի... _ Եվ? _ Հղիությունս հաստատվել է... _ Ինձ խնդիրներ պետք չեն, մոռացի'ր այս համարը: _ Ինչպես թե???? ալո', ալո'... Անցավ երեք ամիս...
''Բարև' փոքրիկ... Բարև', իսկ ով ես դու???? _ Ես քո պահապան հրեշտակն եմ: _ Ումից ես ինձ պահպանելու? Ես մայրիկիս փորիկում մենակ եմ: _ Լա'վ,իսկ ինչպես ես այդտեղ ապրում? _ Շատ լավ եմ, իսկ այ մայրիկս լաց է լինում... _ Մի' անհանգստացիր, փոքրի'կս, դու շատ քնիր, որ ուժերդ չկորցնես''
Անցավ ևս երեք ամիս... ''Հրեշտակ, այստեղ ես? _ Իհարկե, հրաշքս: _ Մայրիկս լավ չէ? _ Հանգստացի'ր փոքրիկս, քո ծնվելու պահն է համարյա մոտեցել ու դա բնական է: _ Հրեշտակ, իսկ ինչպիսին է աշխարհը փորիկից դուրս? _ Դե հիմա ձմեռ է, ամեն ինչ սպիտակ է, փոքրի'կս: _ Իսկ ես պատրաստ եմ դա տեսնելու? _ Արի փոքրի'կ, ժամանակն է, ես քեզ կօգնեմ''
Փոքրիկը ծնվեց շատ հեշտությամբ, կարծես` վախենում էր մայրիկին ցավ պատճառել.. _ Փոքրի'կս, ինձնից չնեղանաս, խնդրու'մ եմ: Հիմա դժվար ժամանակներ են,ես քո կողքին լինել չեմ կարող... հիմա քնիր հանգիստ:
''Հրեշտակ, մայրս ուր գնաց???? _ Մի' անհանգստացիր, նա շուտով կգա, չգիտեմ: _ Հրեշտակ, դու լաց ես լինում? Խնդրում եմ,հասի'ր մայրիկիս հետևից, այստեղ ցուրտ է շատ: _ Չեմ լալիս, փոքրի'կս, հիմա կգնամ: Իսկ դու չքնես, ուղղակի բարձր լաց եղիր: _ Ո'չ, հրեշտակ, մայրիկս ասել է,որ ես պետք է քնեմ''
Մոտակայքում մի կին ու ամուսին էին ապրում: Կինն ամուսնուն ստիպում է դուրս գալ տնից` ասելով, թե ինչ-որ բան է զգում: _ Խնդրում եմ, արի': _ Ախր ուր? _ Չգիտեմ,ես ինչ-որ կանխազգացում ունեմ: _ Ուր ես վազում,թանկագինս??? _ Չգիտեմ,կարծես թե ինչ-որ մեկը ինձ ձեռքով մի տեղ է կանչում: _ Ես քեզ վաղը կգրանցեմ բժշկի մոտ, խենթացել ես լրիվ: _ Սսսսսսսսսսսսսս', լսում ես? երեխայի ճիչ է...
''Փոքրի'կ, ավելի բարձր բղավի'ր, մայրդ գալիս է: _ Իսկ դու որտեղ էիր, հրեշտակ? ես քեզ ձայն էի տալիս... _ Ես գնացել էի մայրիկիդ հետևից''
_ Աստվա'ծ իմ, Ախր սա մանկիկ է: Նա լրիվ մրսել է: Սիրելի'ս, Աստված մեզ այդքան սպասված փոքրիկ է ուղարկել,_ ասաց կինն ամուսնուն:
''Հրեշտակ, մայրիկիս ձայնը փոխվել է????? _ Ո'չ, հրաշքս, դա քո ԻՍԿԱԿԱՆ մայրիկի ձայնն է♥♥♥