365 ժամ հետո դու կգաս: Տեսնու՞մ ես, թե ինչպես 365 օրը փոխվեց ժամի: Մոտ է ճանապարհորդության ավարտը: Մոտ է նոր կյանքի սկիզբը: Արի մոռանանք ամեն ինչ ու սկսենք ապրել: 365 ժամ հետո դու կգաս, կգրկես ինձ ու կասես, որ ամեն ինչ լավ է: Ես կհավատամ քեզ, որովհետև միշտ եմ հավատացել, իսկ երբ էլ փորձել եմ չհավատալ, այնպես եմ պատժվել, որ երկինքն է լաց եղել ինձ հետ միասին: 365 ժամ հետո դու կգաս, և ես այլևս չեմ արտասվի, անգամ ուրախությունից: Ես սպառել եմ արտասվելու բոլոր հնարավորություններս: Կյանքից առնելով մեր դասերը` մենք կկերտենք մեր երջանկության ամրոցները, որ կպահպանվեն հարգանքով ու սիրով, միասին տառապանքների ու փորձությունների միջով անցնելու պատմությամբ: Աստված անգամ չի կարող պատկերացնել, թե որքան եմ կարոտել քեզ: Այնքան, որ ուզում եմ կործանել աշխարհը, փշրել ամեն ինչ, խաղաղեցնել օվկիանոսներն ու փոշիացնել լեռները, խառնել երկինքներն ու սառեցնել արևները: Այդքան ուժ չունեմ, ոչ էլ կարողություն. մենք դեռ պետք է ապրենք այս աշխարհում, ուստի ես կփորձեմ այն ավելի լավը դարձնել: Ներիր, որ քեզ այսքան շատ եմ սիրում, խենթանալու աստիճան շատ, բայց ես մահացու աստիճան քո կարիքն ունեմ, հասկանու՞մ ես: Ես կժպտամ, կծիծաղեմ, հիմարություններ կխոսեմ, իսկ իրականում իմ գոյության ամեն բջիջով կսարսափեմ կորցնել քեզ: Ես կգրկեմ քեզ, կհամբուրեմ ձեռքերդ, կնայեմ աչքերիդ, իսկ հոգիս կբացականչի, որ առանց քեզ ապրել չգիտե, չի ուզե: 365 ժամ հետո դու կլինես կողքիս, ու կվերանա ամեն ցավ ու արտասուք: Ես կփշրեմ սեփական կարոտս, փոշին կլցնեմ անոթի մեջ, իսկ անոթը ջուրը կնետեմ. ուրիշ կարոտ չեմ հանդուրժի: Այլ կարոտն իմ կյանքում տեղ չունի. հիմա երջանկության ժամանակն է: Հիմա իմ ու քո ժամանակն է: Թույլ տուր հավատալ դրան, չէ՞ որ հիմա միայն դա է ինձ ապրելու ուժ տալիս: Առանց քեզ ես կապրեմ, գիտե՞ս, գուցե երջանկության հետևից վազեմ, բայց առանց քեզ ես մի կարևոր բան կկորցնեմ: Առանց քեզ ես ինձ կկորցնեմ: 365 ժամ հետո դու կգաս, գիտեմ…