Սկսել եմ կասկածել գոյությանդ վրա: Կա՞ս...
Իսկ կար ժամանակ, որ համոզված էի: Որ կաս:
Մատներիցս ստեղնաշարին փոխանցվող կարոտը քանի գնում՝ դառնում է ավելի ստվար ու անանցանելի:
Օրական ինձ հատկացված "Դու"-ն իրականում այնքան քիչ է, որ զարմանում եմ անկեղծորեն. ինչպե՞ս ես կարողանում թևավորել ներաշխարհիս յուրանքանչյուր` մինչ այդ չբացահայտված անկյունը:
Արյանս բաղադրության մասը դարձող Գարունը թքած ունի ողջամտության բոլոր կոչերի վրա, որ ուղեղս է վանկարկում:
Գարնանայինանձրևի խելքահան անող շնչի հետ, այդ շնչի հետ համահունչ քայլելիսամենասիրածս երգերն եմ լսում: Աշխարհի լավագույն երգիչների կատարմամբ:Ասես հետս քայլեն:
Ծաղկածծառերի տեսքից սիրտս այնպես է նվաղում, որ ցինիզմիս անխախտ հիմքերը ներքիներկրաշարժ են ապրում: Այլոց համար անտեսանելի ավերածություններով:
Փլատակների տակ մնացած անարյուն արյունահոսող հոգիս գտնում եմ շատ հեշտությամբ:
Լույս է տալիս:
Քո լույսն է: